Czerwony czajnik w białe kropki aż się
zagotował ze złości i jeszcze bardziej poczerwieniał. Stojący tuż obok imbryk,
z zaparzoną przed chwilą owocową herbatą, przeraził się nie na żarty i zaczął
ze strachu dygotać tak bardzo, że aż
pokrywka zaczęła na nim podskakiwać. Nawet
czarna kotka, wylegująca się pod nieobecność domowników w słonecznej plamie na
kuchennym stole, zeskoczyła przestraszona hałasem, jako robiła podskakująca na imbryku z herbatą pokrywka i uciekła
do łazienki.
Czerwony czajnik w białe kropki, najważniejsza
postać w kuchni, był zazwyczaj niezwykle
opanowany i nigdy nie rozgrzewał się aż do czerwoności. Już samym wyglądem
wzbudzał ogólną sympatię i od początku cieszył
się zaufaniem wszystkich mieszkańców kuchni. Pękaty, z grubym brzuszkiem i
czerwoną pokrywką z czarną kulką na wierzchu, za którą można było ją podnieść, wyglądał
niezwykle elegancko i statecznie.
Nikt nie wiedział, z jakiego powodu
czajnik tak bardzo się zezłościł, ale nikt nie odważył się o to zapytać.
Wszyscy zastygli w bezruchu. Wieść o tym, co dzieje się z czajnikiem obiegła
pocztą pantoflową wszystkie szafki i szuflady kuchenne. Żadna szklanka, żaden
kubek, ani jedna łyżka, łyżeczka, nóż czy widelec nie miały odwagi szczęknąć
czy zadzwonić.
Wszyscy czekali w bezruchu, spoglądając
jeden na drugiego i czekając aż raczy się odezwać czerwony czajnik w białe kropki. Czarna kotka,
nie słysząc najmniejszego hałasu poczuła się na tyle bezpieczna, że po cichu,
na swoich kocich paluszkach wyszła z łazienki i podeszła niezauważalnie do
kuchni. Szkoda jej było miejscówki na kuchennym stole w plamie słonecznej, która
w każdej chwili mogła zniknąć bo słońce właśnie chyliło się ku zachodowi.
Wokół panowała cisza. Wszyscy w kuchni
dalej trwali w bezruchu. Wreszcie czajnik westchnął kilka razy, podkręcił sumiastego
wąsa, wyprostował rączkę, kichnął , odchrząknął i w końcu odezwał się:
- Jak pewnie wszyscy doskonale wiecie,
znamy się już bardzo długo. Sam już dokładnie nie pamiętam, ile mam lat.
Wyglądam jak nowy bo gospodarze o mnie bardzo dbają, Zawsze byłem ozdoba tej
kuchni. Kolor czerwony, jak pewnie nie raz słyszeliście, to ulubiony kolor naszej gospodyni. Nie skarżę
się na nic, nawet kamień mnie nie atakuje, bo co jakiś czas do gotowania wody
wsypywany jest kwasek cytrynowy , którego każdy kamień boi się jak diabeł wody
święconej! Niestety jestem ostatnio bardzo zmartwiony, chyba sami widzicie, że
wyglądam jak struty….
- Tak, taaaak, boimy się głośniej odzywać - zadzwoniły
sztućce.
- Przecież
widzimy, że coś Cię dręczy i nie masz humoru – brzęknęły szklanki i kubeczki.
- Nawet nie zasyczysz parą psiiiiik kiedy
wskakuję na stół kuchenny pod nieobecność domowników – miauknęła kocica.
- Jakiś nieswój jesteś od pewnego czasu stuknęły
chórem garnki, stojące na kuchence obok czajnika.
- Nie odzywamy się wcale – powiedziały talerze
– żeby nie wyprowadzić Cię z równowagi bo jakiś mrukliwy i dziwny ostatnio się
stałeś, a przecież zawsze wesoło sobie pogwizdywałeś.
- No tak, jest mi ostatnio bardzo, bardzo
smutno i boję się, że niedługo będziemy się musieli rozstać na zawsze.
- Co też ty mówisz !? – W kuchni zrobił się
rumor. Jeden mówił przez drugiego i nie można było zrozumieć słów.
- Ciiiiiiiiiiiiiiiiiiii – syknął czerwony
czajnik w białe kropki – uspokójcie się ! Zaraz Wam wszystko wyjaśnię. Podsłuchałem,
jak gospodyni zachwycała się nowoczesnym, elektrycznym czajnikiem, który
zobaczyła w supermarkecie. Oczywiście czerwonym. Chce go dostać na imieniny,
więc mnie… wystawią pewnie do śmietnika i jakiś brudas mnie stamtąd wywiezie na
złom!
-
Nic podobnego ! Nie pozwolimy na to ! Nie zgodzimy się na to ! Jesteś z nami od
zawsze i zostaniesz na zawsze! A jak nie to wszyscy razem z Tobą stąd
odejdziemy….. W kuchni wszystko zaczęło brzęczeć, dzwonić i szczękać, podniósł
się straszny hałas i nikt nie usłyszał że właśnie gospodarze wrócili z pracy.
Umyli ręce, wyjęli z lodówki obiad do
podgrzania i podpalili pod garnkami gaz. Pani nalała do czerwonego czajnika w
białe kropki wody, wytarła go starannie ściereczką i wstawiła wodę na herbatę.
- Mój ukochany czerwony czajnik, dostałam go
na nowe mieszkanie od babci. Jest prawdziwą ozdobą mojej kuchni. Miałam kupić
elektryczny czerwony czajnik w supermarkecie. Podobał mi się, ale chyba kupię
inny, taki w różnokolorowe kwiatki. Tego
od babci nie pozbędę się jednak nigdy bo go po prostu kocham !Wszyscy w kuchni odetchnęli z prawdziwą ulgą.
