Muchomor

          Muchomor rósł sobie spokojnie w zagajniku sosnowym tuż obok krzaku jałowca. Przed słońcem chronił go czerwony kapelusz w białe kropki. Nieco dalej spod mchu wychodziły właśnie ciemnobrązowe podgrzybki na grubych nóżkach , gdzieniegdzie żółte kurki i sitaki a z drugiej strony jałowca czerwona surojadka.

          W promieniach słońca kapelusze grzybów błyszczały jak polakierowane. Aż dziwne, że nikt ich nie dojrzał i nie zebrał do koszyka (oczywiście poza muchomorem i surojadką).

          Żaden ślimak, choć ślimaki to leśne żarłoki i grzyby stanowią bardzo ważną pozycję w ich codziennym jadłospisie, nie próbował nawet ugryźć muchomora. Omijały go też z daleka wszystkie muchy i inne leśne owady bo przecież był mucho morem.

          Muchomor był coraz bardziej smutny i samotny. Próbował porozmawiać z czerwoną surojadką, która rosłą z drugiej strony krzaka jałowca, ale surojadka z wyższością spoglądała na muchomora i nie miała najmniejszej ochoty z nim się zaprzyjaźnić.

          Pewnego dnia do lasu wybrał się fotograf, szukając wdzięcznych obiektów których zdjęcia  mógłby wysłać na fotograficzny konkurs przyrodniczy. Kiedy zobaczył muchomora wiedział, że jego podobizna na tle sosnowego zagajnika i krzaku jałowca w promieniach zachodzącego słońca będzie najlepszym zdjęciem konkursowym.

          Pozostałe grzyby chciały się teraz zaprzyjaźnić z muchomorem, który zrobił się sławny w najbliższej okolicy, ale muchomor nie potrzebował takich przyjaciół, którzy chcieli się z nim przyjaźnić dlatego, że stał się sławny, a nie ze względu na jego wygląd, zachowanie  i charakter.